"யாரை பிடிக்கும்?" மாறும் விதம்

சிறு வயது முதல் ஒவ்வோர் காலத்திலும் எந்த உறவு முக்கியம் என்பது நம்மை அறியாமலே மாறி வருகிறது. இந்த சுவாரசிய மாறுதல் எப்படி நடந்து வந்துள்ளது என்று யோசித்தேன். இது எனக்கு மட்டுமல்ல இதை வாசிக்கும் பலருக்கும்  (சிறு மாறுதல்களுடன்) பொருந்தும் என்றே தோன்றுகிறது.



************
பிறந்தவுடன் முதலில் தாயை தான் பிடித்தது. உணவு தரும் அன்னை  .. அக்கறை காட்டுவதிலும் அவரைப் போல் யாரும் இருக்க வாய்ப்பில்லை. இது முதல் சில வருடங்களுக்கு மட்டுமே.

பின் அப்பாவை பிடிக்க ஆரம்பித்தது. வெளியே கூட்டி போவார்.கேட்டதை வாங்கி தருவார்.

3 to 5 வயது வரை அப்பா செல்லம் என்றால் அதன் பின் நண்பர்கள் முக்கியமாகி விடுகிறார்கள். Same age group.. ஒரே மாதிரி விளையாட, யோசிக்க, 5 வயது முதலே நட்பு கோலோச்ச ஆரம்பித்து விடுகிறது.

பத்து to பன்னிரண்டு வயதில் உள்ள நட்பு கொஞ்சம் காமெடி ஆக இருக்கும். இந்த வயதில், தான் போட்ட டிரஸ் தான் பெஸ்ட்; தான் பார்த்த சினிமா தான் சூப்பர் என ஆள் ஆளுக்கு தன் பெருமை பேசி பீற்றி கொள்வர்.

எனது பத்து வய்தில் நண்பன் நந்துவும் நானும் இதே போல் தான் இருந்தோம். பெரும்பாலும் சேர்ந்து தான் சினிமா பாப்போம். சில நேரம் ஒருவர் வீட்டில் permission கிடைக்காமல், மற்றொருவர்  மட்டும் சினிமா பார்க்க நேர்ந்தால், தான் பார்த்தது ஒரு சிறந்த சினிமா என்று பீலா விடுவோம். படத்து இயக்குனர் கூட தயாரிப்பாளர் இடம் அந்த அளவு கதையை marketing பண்ணியிருக்க மாட்டார். அடுத்த சில நாட்கள் பார்க்கும் போதெல்லாம் படம் பற்றி சொல்லி வெறுப்பேற்றுவோம்.

எனது பெண் இன்று இந்த பருவத்தில் உள்ளாள். கிட்டதிட்ட அதே கதை தொடர்கிறது. எங்கள் காலத்தில் சினிமா. தற்போது அவளும், தோழிகளும் பீலா விடுவது, தான் வாங்கிய பொருள் அல்லது சென்று வந்த இடம்...

அப்புறம் 15 வயது வாக்கில் opposite sex தான் முக்கியம் என்று ஆகி விடுகிறது. சிலர் கவிதை எழுத ஆரம்பிக்கின்றனர். சும்மா போக வேண்டியது. பார்க்க வேண்டியது. திரும்ப வந்து விட வேண்டியது. அவ்வளவு தான். காதலை நேரில் சொல்லாமல் போக காரணம் "ஏற்று கொள்ளா விட்டால் என்ன செய்வது ?" என்ற பயம் தான். Atleast எங்க generation-ல் பெரும்பாலும் அப்படி தான் இருந்தது. இதயம் படம் எடுத்த போது எங்க கல்லூரியில் நிறைய பேர் இது என் கதை என சொல்லி திரிந்தனர்.

இதில் அடுத்த காமெடி குறிப்பிட்ட காலம் ஒரு பெண் பின் சுற்றி அது set ஆகாது என புரிந்ததும் அடுத்த பெண்ணை பார்க்க ஆரம்பிப்பது தான். எந்த point -ல் முதல் பெண்ணை விட்டு அடுத்த பெண்ணுக்கு போகிறோம் என்பது, தினமும் எந்த கணம் தூங்க ஆரம்பிக்கிறோம் என உணர முடியாத மாதிரி ஒரு புதிர் தான்.

காதலுக்கு சிறந்த மருந்து இன்னொரு காதலே. வசூல் ராஜா பாட்டில் வருவது போல் " ஒரே காதல் ஊரில் இல்லையடா".

காதல் காலங்கள் (Total period) ஒவ்வொருவருக்கும் ஆளை பொறுத்து மாறுகிறது. வாழ்க்கையில் settle ஆகணும் என்ற நினைப்பு சற்று சீக்கிரம் வந்து படிப்பு போன்ற உருப்படி ஆன சமாச்சாரங்களின் பின்னால் சீக்கிரமே வருபவர்கள் கொஞ்சம் பிழைச்சிகுறாங்க.

அப்புறம் கல்யாணம் என்ற ஒன்று நடக்கிறது.. அடுத்த சில மாதங்களுக்கு (கவனிக்க... மாதங்களுக்கு) மனைவி தான் முக்கியம் என்ற நிலை.. புது சந்தோஷம்.. வாழ்க்கை இனிக்கிறது. பின் குழந்தை பிறந்ததும் கதையே மாறி போகிறது.

அந்த குழந்தை வளர்ந்து, படித்து வேலை/ கல்யாணம் என ஆகும் வரை குழந்தையே முக்கியம் என பல ஆண்டுகள் திரிகிறோம்...

பையன்/ பெண் திருமணம் ஆகி போன பின் ஒரு வெறுமை வருகிறது. மறுபடி மனைவி தான் முக்கியம் என எண்ண ஆரம்பிக்கின்றனர்.

பேரன்/ பேத்தி வந்ததும் அது ஒரு தனி சுகம். தன் குழந்தை வளர்க்கும் போது இருந்த டென்ஷன் இன்றி பேரன்/ பேத்தி வளர்ப்பை ஜாலி ஆக எதிர் கொள்கின்றனர் தாத்தா - பாட்டிகள்.

கடைசி காலத்தில் முழுக்க முழுக்க மனைவி மீது தான் dependent ஆக உள்ளனர் பல ஆண்கள்.

யோசித்து பார்த்தால், மிக அதிக காலம் (From 25 years to 70 years) கூட வரும் உறவு மனைவி மட்டும் தான்.

அம்மா நம்மை முதல் 20 அல்லது 25 வருடம் பார்த்து கொண்டார் என்றால் மனைவி 25 முதல் 75 வயது வரை நம்மை பார்த்து கொள்கிறார். நல்லது, கெட்டது அனைத்திலும் கூடவே இருக்கிறார்.

" The most important relationship for every one is the spouse" - இது திருமணம் முடிந்த உடன் நான் வேலை பார்த்த அலாக்ரிட்டி என்ற நிறுவனத்தில் சொல்லி கொடுத்த விஷயம் !

*********
டிஸ்கி : பதிவெழுத வந்த புதிதில் எழுதியது (மீள் பதிவு)