நீதானே என் பொன்வசந்தம் - கெளதம் மேனன் சறுக்கினாரா?

நீதானே என் பொன்வசந்தம் சற்று தாமதமாகத்தான் பார்க்க முடிந்தது. இப்படத்துக்கு வந்த விமர்சனங்கள் பெரும்பாலும் நெகடிவ் விமர்சனங்களே. அரிதாய் ஆங்காங்கு ஒரு சிலர் படம் நன்று எழுதி கொண்டிருந்தனர். இத்தனை விமர்சனம் படித்த பின்னும் (அதிலும் நெகடிவ் விமர்சனம் அதிகம் வாசித்த பின்னும்) படம் நிச்சயம் என்னை கவரவே செய்தது !

மிக சாதாரண கதை: சிறு வயது முதல் காதலிக்கும் இருவர் - பற்பல சண்டைகள் -ஈகோ மோதல்களுக்கு பின் - இறுதியில் சேர்கின்றனர். அவுட் லைன் என்று பார்த்தால் "குஷி" பாணி கதை தான். ஆனால் குஷியுடன் ஒப்பிட்டால் அதனை விட நிச்சயம் இப்படம் பெட்டர் எனலாம். காரணம் கெளதம் மேனன் மேலோட்டமாக காதலை இங்கு அணுகவில்லை அக்கு வேறு, ஆணி வேறாக அலசுகிறார். வெவ்வேறு வயதில் காதலின் வளர்ச்சியை மிக இயல்பாக , அந்தந்த வயதின் பிரச்சனைகள், முட்டாள் தனங்களுடன் பிரதிபலிக்கிறார்.

கெளதம் மேனன் காதலித்தவர் என்பது மட்டுமல்ல, தன் நண்பர்கள் காதலை அருகில் இருந்து முழுமையாய் ரசித்தவர் என்பதும் தெளிவாய் தெரிகிறது.

பொதுவாய் பள்ளிக்கால காதலை திரையில் காட்டினாலே பிடிக்காத எனக்கு, இப்படத்தில் விரைவாய் கடந்து போகும் பள்ளி கால காதல் அதிகம் கோபப்படுத்த வில்லை.

கல்லூரி வந்த பின் அவர்களுக்கான உறவு, கல்லூரி முடித்த பின் வரும் மெச்சூரிட்டி, வாழ்க்கையில் முன்னேற நினைக்கும் இளைஞன் மனது, அதனால் வரும் பிரிவு என முதல் பாதியில் குறை சொல்ல ஒன்றுமே இல்லை ! சினிமா காதல் போலன்றி நிஜ காதல் போல ரியலிஸ்டிக் ஆக தான் இருந்தது.

அந்த இடைவேளை காட்சி அட்டகாசம். ஜீவா வீட்டு மொட்டை மாடி -  படத்தில் ஒரு பாத்திரமாகவே வருகிறது. (ஒவ்வொரு காதலனுக்கும் மொட்டை மாடியில் எத்தனையோ நினைவுகள் புதைந்திருக்கும் ! தொடல், அழுகை, சிரிப்பு என பல வகை உணர்வை தரும் இடமாக பலருக்கும் மொட்டை மாடி இருந்து வந்திருக்கும். இப்படம் அதனை மிக அருகில் காட்டுகிறது !)

மீண்டும் அந்த இடை வேளை காட்சிக்கு வருவோம்.

ஜீவாவும், சமந்தாவும் பேசி கொள்ளும் இந்த காட்சியில் காமிரா தூரத்தில் இருந்து அவர்களை காட்டுகிறது. காட்சி முழுதும் காமிரா அவர்களுக்கு  மிக அருகில் வரவே இல்லை. ஆனால் மிக மெலிதாய் மேலும் கீழுமாய் காமிரா நகர்ந்து கொண்டே இருக்கிறது. ஊசலாடும் சமந்தா மனம் போலவே அக்காட்சி படமாக்கப்பட்டிருப்பது மிக அழகு. வசனங்களும் கூட இரு பக்க நியாயத்தையும் நேர்மையாய் அலசுகிறது. இந்த ஒரு காட்சியே போதும் கெளதமின் திரை ஆளுமை சொல்ல !

இடைவேளைக்கு பின் வரும் சந்தானத்தின் " விண்ணை தாண்டி வருவாயா" காதலில் சிரித்து நிமிர்ந்த பின் கதை வேறு தளத்துக்கு செல்கிறது.

சிறு பிரிவுக்கு பின் ஜீவா ஏதோ ஒரு கிராமத்தில் சேவை செய்யும் சமந்தாவை சந்திக்க செல்லும் காட்சி அப்படியே அலை பாயுதே படத்தின் "எவனோ ஒருவன் வாசிக்கிறான்" பாடல் காட்சியை நினைவூட்டுகிறது. கெளதம் அலை பாயுதே படத்தின் அந்த காட்சியிலிருந்து தான் நீதானே படத்தின் கதையை எழுத துவங்கினேன் என ஒப்பு கொண்டார் ! அந்த நேர்மைக்காக விட்டு விடுவோம் !

ஆனால் கதை லேசாய் நொண்டியது இங்கு தான். அவ்வளவு தூரம் தன்னை தேடி வந்து ஜீவா பார்க்கும் போது, சமந்தா அவ்வளவு கோபமாய் இருக்க வலுவான காரணமே இல்லை. ஜீவா தன் வேலையே போனாலும் போகட்டும் என அந்த ஊரில் பல வாரம் இருந்தும், ஒரு காலத்தில் உயிருக்குயிராய் காதலித்த சமந்தா தொடர்ந்து ஜீவாவை நிராகரிப்பதும், கோபப்படுவதும் ஏனோ மனதில் ஒட்டவில்லை.

மற்றபடி கதையை "விண்ணை தாண்டி வருவாயா" பாணியில் இருவரும் பிரிந்தனர் என சோகமாய் முடிக்க வாய்ப்பிருந்தும் நல்லபடி முடித்தது மகிழ்ச்சி.

ராஜா !

எப்படி சொல்லி பாராட்டுவது ! கடந்த ஐந்து வருடத்தில் ராஜாவின் பெஸ்ட் மியூசிக் (பாடல்களில்) இப்படத்தில் தான். 

துவக்கத்தில் அதிகம் பிடிக்காத சில பாடல்களும் கூட படத்தோடு பார்க்க மிக பிடிக்கிறது. பாடல்கள் அனைத்தையும் துண்டு துண்டாய் பிய்த்து போட்டார் என்பது ஒரு குறையே ஆயினும் , கெளதம் பாடல்கள் அனைத்தையும் கதையை நகர்த்தவே பயன்படுத்தியுள்ளார். ஒவ்வொரு பாட்டும் ஒவ்வொரு மூடில் வருகிறது. அந்த மூட் + அந்த காட்சி முழுதும் அப்பாட்டு வருகிறது. 

பல பாட்டுகள் படத்தில் பார்க்கும்போது மனது நெகிழ்ந்து போகிறது !

சமந்தாவை எவ்வளவு பாராட்டினாலும் தகும். மிக தைரியமாய் சொந்த குரலில் பேசி உள்ளார். சின்ன சின்ன முக பாவங்கள் மாறும் விதம் - ரொம்ப அருமை. " காதலன் தான் தனக்கு எல்லாம் " என சொல்லும் பெண்ணின் உணர்வுகள் மிக சரியாய் திரையில் வந்துள்ளது. ஹீரோவுக்கு இணையாய்,  இவ்வளவு முக்கியத்துவம் கொண்ட பெண் பாத்திரம் தமிழ் சினிமாவில் படைப்போர் மிக அரிதே ! கெளதமுக்கு மீண்டும் ஒருமுறை பாராட்டுகள் !

ஜீவாவை ஏன் பலரும் பாராட்ட/ கண்டுகொள்ள வில்லை என தெரியவில்லை. எனக்கு தெரிந்து ரொம்ப அழகான நடிப்பு இவருடையது . குரலை மாற்றி பேசியுள்ளார். நிஜத்தில் பெண்கள் தான் பல சண்டைகளில் இறங்கி போவார்கள். இங்கு ஜீவா எப்போதும் இறங்கி போவது சற்று ஆச்சரியமாக தான் உள்ளது. (இப்படியான ஆண்களும் ஆங்காங்கு இருக்கவே செய்வார்கள்)

சந்தானத்துக்கு ஸ்கோப் சற்று குறைவு எனினும் நிச்சயம் அவரது பல ஜோக்குகளுக்கு மனம்விட்டு சிரித்தேன்.

நிறைவாக:

"சிறுக சிறுக சித்ரவதை அனுபவிக்க நீங்கள் தயாரென்றால், காதல் சரியான வழி தான் "என ஒரு பழமொழி உண்டு. படம் சொல்வது காதலின் இந்த வலியை தான் !

நீதானே என் பொன்வசந்தம் - புறக்கணிக்கதக்க ஒரு படைப்பல்ல. எவ்வித எதிர்பார்ப்புமின்றி அவசியம் ஒரு முறை பாருங்கள்.

நான் நிச்சயம் இன்னும் சில முறை பார்ப்பேன் :)

****
அண்மை பதிவுகள்
விஸ்வரூபம்: எத்தனை பாடல் ஓகே? பாடல் விமர்சனம்

டிராபிக் & டயமன்க் நெக்லஸ் - 2 அற்புத மலையாள படங்கள் விமர்சனம்