சாதாரண மனிதர் – பெங்களூர் ஆட்டோகாரர் பேட்டி

சமீபத்தில் பெங்களூர் சென்றபோது இந்த ஆட்டோகாரரை சந்தித்தேன்.

ரயில்வே ஸ்டேஷனில் இருந்து நாங்கள் போக வேண்டிய இடம் ஆறு அல்லது ஏழு கிலோ மீட்டர் தூரம் இருக்கும். கார் காரர்கள் 250 ரூபாய் சொன்னார்கள். எங்கள் நண்பர் அந்த இடத்துக்கு நூறு ரூபாய் தான் ஆகும் என்று ஏற்கனவே சொல்லி இருந்ததால் ஆட்டோக்களை கேட்டோம். ஓரிருவர் 150 ரூபாய் கேட்க, கடைசியாய் இந்த ஆட்டோ காரர் நூறு ரூபாய்க்கு ஒப்புக்கொண்டு வந்தார். பெங்களூரில் ஆட்டோகாரர்கள் தமிழில் பேசுவதில் ஆச்சரியம் இல்லை. எனவே அவர் தமிழில் பேசுவதை நாங்கள் பெரிதாய் எடுத்துக்கலை. ஆனால் சிறிது நேரத்தில் அவர் தானாகவே நானும் ஒரு தமிழ் ஆள் தான் என்று கூறி விட்டு தன்னை பற்றி சொல்ல ஆரம்பித்தார். சிறிது நேரத்தில் நம் நிருபர் மனதும் விழித்து கொள்ள, பேட்டி துவங்கியது

என் பெயர் ராஜேந்திரன் 52 வயாசாகுது. ஒரு பெண் கல்யாணம் பண்ணி குடுத்துட்டேன். பையன் பைக் மெக்கானிக்கா இருக்கான். நான் தமிழன் தான். எங்க அப்பா இங்கே வந்து 70 வருஷம் ஆச்சு. நான் பொறந்ததே பெங்களூரில் தான். ஸ்கூல் வரைக்கும் தான் படிச்சேன். சின்ன சின்ன வேலை செஞ்சு பாத்துட்டு இருபது வருஷமா ஆட்டோ ஓட்டுறேன்.

படம்.. இணையத்திலிருந்து

நிறைய வேற்று மொழி சினிமா போஸ்டர்கள் இருப்பதை பார்த்து விட்டு அது பற்றி கேட்க, ” எனக்கு சினிமா பத்தி எதுவும் தெரியாதுங்க. நான் சினிமா பார்த்தே 15 வருஷம் ஆச்சு. எப்பவாது டிவி யில் வீட்டுலே பார்த்தா ரொம்ப கொஞ்சமா பார்ப்பேன். அதுக்கும் எங்கே நேரம்? வீட்டுக்கு போய் சேரவே ரொம்ப லேட் ஆகிடும். ஒரு நாளும் ரெஸ்ட் எடுப்பதில்லை. உடம்பு சரியில்லாம போனா தான் ஆட்டோ ஓடாம நிக்கும்.

பெங்களூரில் இப்போது மழை குறைந்து விட்டதா என்று கேட்டதும் , ” ஆமா, மரம் குறைஞ்சு போச்சுல்ல. அதான் மழை குறைஞ்சிடுச்சு. ஆனா மழை நீர் சேகரிப்பு இப்போ கட்டாயம் ஆக்கிட்டு வர்றாங்க. ஒரு கிரவுண்டுக்கு மேலே இருக்க தனி வீடு அப்புறம் பெரிய அபார்ட்மென்ட்டுங்க (Flats) இதுக்கெல்லாம் மழை நீர் சேகரிப்பு இருந்தா தான் அப்ரூவல் தர்றாங்க. மழை நீர் சேகரிப்பு பத்தி எல்லாம் யோசிக்க வேண்டிய தேவையே இல்லை ஒரு காலத்தில். இப்போ யோசிக்கிற மாதிரி நிலைமை வந்துடுச்சு

சென்னை போன்ற இடங்களை விட இங்கு ஆட்டோ கட்டணம் குறைவாக உள்ளது பற்றி கேட்க, ” நீங்க நூறு ரூபாய்க்கு வர முடியுமான்னு கேட்டீங்க. நான் வராட்டி இன்னொரு ஆள் அதே பணத்துக்கு வந்திடுவார். போட்டி இங்கே அதிகம். நிக்காம ஓடிகிட்டே இருப்போம், மக்களும் நிறைய ஆட்டோ யூஸ் பண்றாங்க. அதான் ஓரளவு கம்மி ரேட்டுக்கு வண்டி கிடைக்குது. இங்கேயும் அதிகம் கேட்குற ஆளும் இருக்காங்க. ஆளுக்கு தக்க மாதிரி வாங்கிடுவாங்க; இங்கே மினிமம் பார்த்தீங்கன்னா இருபது ரூபா. உங்க ஊரில் மினிமமே நாற்பது ரூபா இருக்கும்னு நினைக்கிறேன் ”

ஆட்டோக்கள் நிறத்தில் சற்று வேறுபடுவது ஏன் என கேட்டபோது , ” பச்சை மற்றும் மஞ்சள் நிறமுள்ள ஆட்டோக்கள் புதிய ஆட்டோ; கருப்பும் பச்சையும் சேர்ந்த கலரில் உள்ளது பழைய ஆட்டோ. இங்கு ஓடுவது பெரும்பாலும் கேஸ் ஆட்டோக்கள் தான். ”

ஆட்டோவில் ஆட்டோ காரரின் போட்டோ உள்ள ஐ. டி கார்ட் பிரேம் செய்து ஒட்டப்பட்டுள்ளது. அவரது பெயர், பிளட் குரூப் மற்றும் புகைப்படத்துடன் கூடிய அடையாள அட்டை இது.

டிரைவர் அடையாள அட்டை; வேறொரு ஆட்டோவில் எடுத்த படம் 

“டிரைவருக்கான லைசன்ஸ், வண்டி லைசன்ஸ் எல்லா தகவலுக்கும் சேர்த்து இந்த ஒரு ஐ. டி கார்ட்டை காட்டினால் போதும். எப்பவாவது போலிஸ் செக் பண்ணனும்னா வண்டிக்குள் இந்த கார்டை மட்டும் பாப்பாங்க; வண்டியில் வர்ற பயணிகள் யாரும் ஏதாவது தவற விட்டால் கூட, இதில் எங்களின் டீடைல்ஸ் பார்த்து வைத்திருந்தால் அதை வைத்து எங்களை ரீச் பண்ணிட முடியும்; அதுக்கு தான் இந்த ஏற்பாடு ” என்றார்.

“இங்கே இருப்போருக்கு பொதுவா கன்னடம், ஹிந்தி, தமிழ் மூணு மொழியும் தெரியும் இல்லே? ”

“ எனக்கு எத்தனை மொழி தெரியும்னு நினைக்குறீங்க? தமிழ், தெலுங்கு, மலையாளம், கன்னடம், ஹிந்தி, இங்கிலீஷ் – ஆறு மொழி எனக்கு தெரியும். இதில் மலையாளம், இங்கிலீஷ் இரண்டும் வண்டியில் வர்றவங்க பேசுறதை புரிஞ்சிக்கிற அளவில் ரேட்டு, இடம் இது பேசினா புரிஞ்சிக்குற அளவு மட்டும் தெரியும். மத்த நாலு மொழியும் ரொம்ப நல்லா தெரியும்; இங்கே இருக்க எல்லா ஆட்டோ காரருக்கும் நாலு மொழியாவது நல்லா தெரியும்” என்றார். (தனக்கு தெரிந்த மொழிகள் என்று சொல்லும்போது தன்னை அறியாமல் தமிழை முதலில் சொன்னதை ரசித்து வியந்து கொண்டிருந்தேன்).

பெங்களூரின் டிராபிக் பற்றி கேட்க, ” ரொம்ப நாளா இந்த ஊரில் டிரையினே கிடையாது இல்லியா? மக்கள் ரோட்டை மட்டுமே நம்பி பயணம் செஞ்சாகணும். அதனால் கார், ஆட்டோ, பைக்குன்னு ரோடில் வண்டிங்க ரொம்ப அதிகம். டிரையின் இருந்தா இவ்ளோ பிரச்சனை வந்திருக்காது. இப்போ தான் மெட்ரோ வந்திருக்கு. அதனால் கொஞ்சம் கொஞ்சமா சரியாகும்” என்றார்.

” மெட்ரோ வந்தா உங்கள் வியாபாரம் பாதிக்காதா ?”

” அதெல்லாம் பாதிக்காது சார். நமக்கு வர்ற ஆளுங்க வந்துகிட்டு தான் இருப்பாங்க” என்றார்.

பெங்களூரில் மேடும் பள்ளமும் ஆக சாலைகள் ஏறி இறங்கி இருப்பது பார்த்து ‘மழைக்காலத்தில் எப்படிதான் ஓட்டுவீர்களோ?’ என்று நான் ஆரம்பிக்க மழை பற்றியப் பேச்சு வளர்ந்தது. அப்போது ஒரு தொழில் ரகசியத்தைப் போட்டு உடைத்தார். மழை வலுக்கும் போது கார் வைத்திருப்போர் சாலையில் ஒதுங்கி நிற்க ஆட்டோக்கள் மட்டும் விரைந்து சென்றவாறே இருக்குமாம். எப்படி எனக் கேட்ட போது ” ஆட்டோ கண்ணாடியில் ஒரு பாக்கெட்(சாஷே) ஷாம்பூவைத் தேச்சுத் தடவி விட்டிருவோம். தண்ணி நிக்காம வழுக்கிட்டு ஓடிடும். கண்ணாடி தெளிவா இருக்கும்.” என்று சிரித்தார்.

” வண்டிகள் சொந்தமா வச்சிருப்பாங்களா? அல்லது ஓனர் வேற, ஓட்டுற ஆள் வேறா இருக்குமா?”

” சில பேர் சொந்த வண்டி வச்சிருப்பாங்க. ஆனா பெரும்பாலும் வண்டி ஓனர் ஒருத்தர்; ஓட்டுறது இன்னொருத்தரா தான் இருக்கும். ஒரு நாளைக்கு இருநூறு ரூபாய் முதல் முன்னூறு ரூபாய் வரை ஓனருக்கு வாடகை தருவார்கள். அதுக்கு மேல் இருப்பது தான் ஆட்டோ ஓட்டுறவங்களுக்கு !”

“ஆட்டோ ஒட்டுவோரில் கன்னடியர்கள் தானே அதிகம் இருப்பார்கள் தமிழராக உங்களால் எப்படி சமாளிக்க முடியுது?”

” நான் அவங்களை பாத்து பயப்பட மாட்டேன். எதுவா இருந்தாலும் இறங்கி பாத்துடுவேன். அதனால நம்ம கிட்ட வச்சிக்க மாட்டாங்க.

தமிழங்க அவங்களுக்கு ( கன்னடியர்) தேவை சார். எதுக்கு தெரியுமா? காசுக்கு தான். தமிழ் ஆளை ஆட்டோவில் ஏத்த மாட்டேன்னு சொல்லுவானா? தமிழ் ஆளுக்கு பொருள் விக்க மாட்டேன்னு சொல்லுவானா? என்னிக்கும் சொல்ல மாட்டான். ஏன்னா அவங்க தர்ற காசு வேணும். என்ன ஒண்ணு. காவிரியில் தண்ணி தரணும்னு நீங்க தமிழ் நாட்டில் கேட்டா இங்கே அவங்களுக்கு கோபம் வந்திடும். அடுத்து கம்பெனிகளில் பெரிய பெரிய பொறுப்பில் தமிழ் ஆளுங்க தான் இருக்காங்கன்னு ரொம்ப நாளா அவங்களுக்கு கோபம். சின்ன வேலை பார்க்க நாங்க. பெரிய வேலைக்கு தமிழ் ஆளா அப்படின்னு கடுப்பு இருக்கு. ”

இதற்குள் நாங்கள் செல்ல வேண்டிய இடம் வந்து விட, இருள் விலகியும் விலகாத அந்த அதிகாலை நேரத்தில் நியாயமான ரேட்டுக்கு சவாரி வந்ததோடு, நம்மிடம் மனம் விட்டு பேசியமைக்கு அவரிடம் நன்றி சொல்லிவிட்டு விடை பெற்றோம்.

****

அதீதம் அக்டோபர் 1 , 2012  இதழில் வெளியான கட்டுரை