இந்தியா ஏன் கசக்கிறது - பயமுறுத்தும் சாலைகள்

இந்தியா ஏன் கசக்கிறது - பயமுறுத்தும் சாலைகள் - ஆதிமனிதன்.

சென்ற பதிவிற்கு வீடுதிரும்பல் வாசகர்கள் தந்த ஆதரவு மிகுந்த மகிழ்வை தந்தது. எல்லோருக்கும் நன்றி.

போரிஸ் பெக்கரில் தொடங்கி மேலை நாடுகளில் இருந்து யார் இந்தியா வந்தாலும், அவர்கள் பார்த்து வியக்கும், பயப்படும் ஒரே விஷயம் நம் நாட்டு சாலைகளையும் அதில் பயணிக்கும் வாகன ஓட்டிகளையும் தான் !

சில ஆண்டுகள் மேலை நாடுகளில் இருந்து விட்டு மீண்டும் தாயகம் திரும்பும் என்னைப் போல் பலருக்கும் மீண்டும் பழகிக் கொள்ள சவாலாகவுள்ள விஷயம் நம் போக்குவரத்து முறைதான். அந்த அளவிற்கு மேலை நாடுகளில் போக்குவரத்து ஒழுக்கம் மேலோங்கி இருக்கும்.

உலகில் உள்ள வாகனங்களில் இரண்டு சதவிகிதத்திற்கும் குறைவான வாகனங்களை கொண்டுள்ள நம் நாட்டில் தான் சாலை விபத்துகள் அதிகம். இந்திய அரசின் 2010 ஆம் ஆண்டு அறிக்கையின் படி 2010-ல் மட்டும் ஐந்து லட்சத்திற்கும் அதிகமானோர் விபத்துகளில் சிக்கியுள்ளனர். அதில் இறந்தவர்கள் மட்டும் 1.3 லட்சத்திற்கும் அதிகமானோர். அதாவது இந்தியாவில் ஒவ்வொரு நிமிடத்திற்கும் ஒருவர் விபத்தில் சிக்குகிறார்கள். ஒவ்வொரு நான்கு நிமிடத்திற்கும் ஒருவர் விபத்தில் பலியாகிறார். இவை எல்லாவற்றுக்கும் அரசை மட்டுமே குற்றம் சொல்லி பயனில்லை. மக்கள் மனம் மாறினால்தான் இம்மாதிரி விபத்துக்களை தவிர்க்க முடியும்.

நம்ம ஊரில் பெரும்பாலான இரவு நேர விபத்துக்கள் குடித்து விட்டு வண்டி ஓட்டுவதினால் ஏற்படுவதாக தகவல் ஒன்று தெரிவிக்கிறது. அமெரிக்கா போன்ற நாடுகளில் ஒருவர் அளவுக்கு மீறி குடித்து விட்டு வாகனம் ஓட்டுவது என்பது மிகப் பெரிய குற்றம். 'Accidents are not considered as accidents always'.

ஒவ்வொரு மாகாணத்திற்கும் ஒரு அளவுகோல் உண்டு. As per California law, 0.08 % is the maximum content of alcohol you can have it in your blood) குடித்து விட்டு வாகனம் ஓட்டி ஒருவர் மீது மோதி அவர் உயிர் இழந்து விட்டால், குடித்து விட்டு வண்டி ஓட்டியவர்க்கு கொலை குற்றத்திற்கு ஈடான தண்டனை கிடைக்க வாய்ப்புண்டு.

நியூ யார்க், சிக்காகோ போன்ற பெருநகரங்களில் நீங்கள் அதிகமாக குடித்தபின் உங்களால் வண்டி ஓட்ட முடியவில்லை எனில் ஒரு நம்பருக்கு அழைத்தால் போதும். அவர்கள் உங்களை வீட்டிற்கே இலவசமாக காரில் கொண்டு வந்து விட்டு விடுவார்கள். இதற்கேன்றே அங்கு பொது நல அமைப்புகள் உண்டு. நம்ம ஊரில் இதை பற்றியெல்லாம் யாரும் பெரிதாக அலட்டிக்கொள்வதாக தெரியவில்லை. நாமாகவே தான் திருந்த வேண்டும்.

யாரோ ஒருவருக்கு தான் விபத்து நடக்கும்; நமக்கல்ல என்ற அலட்சியம் கூடாது; இந்தியாவில் ஒவ்வொரு நிமிடமும் நடக்கும் விபத்து நமக்கும் நடக்கலாம்; ஒவ்வொரு நான்கு நிமிடத்தில் இறக்கும் நபராய் நாம் இருந்து விட்டால் குடும்பத்தின் நிலை என்ன ஆவது? இதை நினைத்தாவது மது அருந்தி விட்டு வாகனம் ஓட்டுவதை முற்றிலுமாய் தவிர்க்க வேண்டும்.

அடுத்து லேன் டிசிப்ளின். நான் முதன் முதலில் சென்னைக்கு வந்த போது அண்ணா சாலையில் 'Follow Lane Discipline' என்ற போர்டை பார்த்திருக்கிறேன். ஆனால் அந்த டிசிப்ளினை யாரும் பின்பற்றுகிற மாதிரியே தெரிய வில்லை. ஆங்காங்கே நடக்கும் சிறு விபத்துக்கள் முதல் பெரும் விபத்துக்கள் வரை நாம் லேன் டிசிப்ளின் பின்பற்றினால் பெரும் அளவு குறைந்து விடும்.

இத்தனைக்கும் தற்போது எல்லா நெடுஞ்சாலைகளிலும் குறைந்தது இரண்டுக்கு மேற்பட்ட வழித்தடங்கள் உள்ளன. உலகில் சிறிய உயிரினமான எறும்புகள் கூட ஒன்றன் பின் ஒன்றாக வரிசையாக தான் செல்லும். ஆனா நாம பாருங்க ரெண்டு கோட்டுக்கு நடுவுல தான் வண்டியை ஓட்டுவோம். இப்படி ஓட்டும்போது நீங்கள் எப்படி செல்ல போகிறீர்கள் என்று முன்னால் போகிறவருக்கும் தெரியாது, பின்னால் வருபவரும் குழம்பி போக வாய்ப்புண்டு.

வெளி ஊர்களில் இருந்து சென்னை திரும்புகையில், சென்னையை நெருங்குகையில் கவனித்து பாருங்கள். மூன்று லேன்களில் ஆறு வண்டிகள் அடைத்துக் கொண்டு போகும். அதனாலேயே ஆங்காங்கு வரும் டிராபிக் ஜாம். சற்று முன் தான் மேல்மருவத்தூர் அருகே வண்டியை ரெண்டு மணி நேரம் நிப்பாட்டி விட்டு சாவகசமாக எல்லோரும் சாப்பிட்டு வருவார்கள். ஆனால் ரோட்டில் வந்தவுடன் அவர்களால் சிறிது பொறுமையாக இருந்து போக முடியவில்லை.

அமெரிக்கா போன்ற நாடுகளில் அத்தனை மைல் வேகத்தில் (ப்ரீ வேக்களில் குறைந்தது 110 முதல் 130 கிலோமீட்டர் வேகத்தில்) வண்டிகள் தொடர்ச்சியாக சென்றாலும் விபத்துக்கள் மிகவும் குறைவே. அதற்கு முக்கிய காரணம் எல்லோரும் லேன் டிசிப்ளினை பின்பற்றுவது தான். மினசொட்டவில் நாங்கள் இருந்த நகரத்தின் அருகே உள்ள பாலத்தை தினமும் 1.5 லட்சம் வாகனங்கள் கடக்கின்றன. ஆனால் அங்கு மூன்று வருடங்களில் ஒரு விபத்து கூட ஏற்பட்டு நான் பார்த்ததில்லை.

அடுத்ததாக சிக்னல். நம்மூரில் சிக்னலை ஒரு பொருட்டாகவே யாரும் எடுத்துக் கொள்வதில்லை. அப்படியே நாம் மதித்து நின்றாலும் பின்னால் உள்ளவர்கள் திட்டியோ, ஹாரன் அடித்தோ நம்மை விரட்டுவார்கள். இரண்டு நாட்களுக்கு முன் பூந்தமல்லி ஹை ரோட்டில் ஒரு சிக்னலில் வண்டியை ஓரமாக நிறுத்தி விட்டேன். எனக்கு தெரியும் அந்த குறிப்பிட்ட சிக்னலை யாரும் மதிப்பதில்லை என்று. எங்களுக்கு பின்னால் வந்த எந்த வாகனமும் ரெட் சிக்னலில் நிற்கவில்லை. பின்னால் உட்கார்ந்திருந்த என் மகள் "என்னப்பா? யாருமே நிக்கல. நம்ம மட்டும் தான் நிற்கிறோம்?" என்று கூறினாள். "இப்படியே எல்லோரும் நினைத்தால் என்ன செய்வது? நாமாவது நிற்போம்" என்று கூறினேன்.

அமெரிக்காவில் சிக்னலில் வண்டியை நிறுத்தாவிட்டால் அது மிக பெரிய முற்றம். Signal jump என்று கூறுவார்கள். இரவு நடு சாமம் ஆனாலும், அங்கு ஈ, காக்கா இல்லை என்றாலும் கூட STOP சிம்பல் மற்றும் சிகப்பு சிக்னலுக்கு நீங்கள் வண்டியை நிறுத்தி தான் ஆக வேண்டும். நீங்கள் மஞ்சள் சிக்னலின் போதே வண்டியின் வேகத்தை குறைத்து விட வேண்டும். அப்படி உங்களால் பாதுகாப்பாக நிறுத்த முடியாத பட்சத்தில் தொடர்ந்து நிறுத்தாமல் சிக்னலை கடந்து விட வேண்டும். இன்டர்செக்க்ஷனில் (சாலையின் நடுவில்) வண்டியை நிறுத்த கூடாது. இங்கு நாம் பாதி ரோட்டை தாண்டி தான் அடுத்தவருக்கும் வழி விடாமல் அடைத்துக் கொண்டு நிற்கிறோம்.

அமெரிக்கர்கள் மட்டும் தான் ஒழுக்கமானவர்கள். நாம் இல்லை என்று நான் சொல்ல வரவில்லை. அங்கு மக்கள் அப்படி இருப்பதற்கு எனக்கு தெரிந்து இரு முக்கிய காரணங்கள்: ஒன்று பிறந்ததிலிருந்தே அவர்கள் அவ்வாறான ஒழுக்கத்திற்கு தங்களை பழக்கப் படுத்திக் கொண்டார்கள். இரண்டாவது அப்படி நீங்கள் ஏதும் போக்குவரத்து விதிகளை மீறும் பட்சத்தில், மாட்டிக் கொண்டீர்களானால் உங்களுக்கு கிடைக்கும் தண்டனை (சிறையோ/அபராதமோ) இரண்டுமே கடுமையாக இருக்கும். அங்கு போலீசார் லஞ்சம் வாங்க மாட்டார்கள். ஆதலால் லஞ்சம் கொடுத்து எஸ்கேப் ஆகவும் முடியாது.

சாலை பாதுகாப்பு பற்றி என்னுடைய பழைய பதிவு  பதிவெழுத வந்த காலத்தில் மிகவும் ரசித்து எழுதியது. அப்போது நல்ல வரவேற்பையும் பெற்றது.

எப்படி குழந்தைகள் சின்ன வயதிலேயே கோவிலுக்கு போனால் செருப்பை கழட்டி போடவும், புத்தகத்தை மிதித்து விட்டால் தொட்டு கும்பிடவும் நாம் சொல்லி தந்ததை கடைசிவரை அவர்கள் அவர்களையும் அறியாமல் பின் பற்றுகிறார்களோ அதே போல் நம் பிள்ளைகளுக்கு சிறு வயதிலிருந்தே போக்குவரத்து விதிமுறைகளை சொல்லி தந்து, நாமும் அவர்கள் முன் விதிகளை பின்பற்றினால் எதிர் காலத்திலாவது விபத்தில்லா ஒரு நல்ல தலைமுறை உருவாக வாய்ப்புண்டு.
*******
அமெரிக்காவில் சாலை போக்குவரத்து சம்பந்தப்பட்ட சில சுவாரசிய குறிப்புகள்:

# அங்கு பெட்ரோல் பம்ப் என்று சொல்ல மாட்டார்கள். கேஸ் ஸ்டேஷன் என்று தான் அழைப்பார்கள்.

# பொதுவாக எல்லோரும் முழு டான்க்கையும் புல் செய்வார்கள். பெட்ரோல் போட யாரும் இருக்க மாட்டார்கள். நாம் தான் கீழே இறங்கி நாமே போட்டுக் கொள்ள வேண்டும்.

# சாலைகளில் ஹாரன் சத்தம் கேட்பது மிக மிக அரிது. யாரையாவது எச்சரிக்கை செய்யவோ அல்லது தவறு செய்யும் சக ஓட்டுனரை கடுமையாக திட்ட மட்டுமே ஹாரன் அடிப்பார்கள். இங்கு வந்த பிறகு குழந்தைகள் அவ்வப்போது ஹரனை அடித்து சந்தோசப்பட்டுக் கொள்கிறார்கள்.

# ஹை பீமை நினைத்த போதெல்லாம் போட்டு ஓட்ட முடியாது. அதற்கென்று சில விதிமுறைகள் உண்டு.

# காலையும் மாலையும் குறிப்பிட்ட நேரத்திற்கு முன்/பின் ஹெட் லாம்ப் ஆன் செய்திருக்க வேண்டும். இதனாலேயே பெரும்பாலான வண்டிகளில் ஆட்டோமேடிக் லைட் ஆன் சிஸ்டம் இருக்கும்.

# ஆறு வயது வரை குழந்தைகளுக்கு பேபி சீட் அல்லது பூஸ்டர் சீட் உபயோகப் படுத்தவேண்டும். தவறினால் மிக பெரிய தண்டனை உண்டு.

# முன் இருக்கையில் அமருபவர்கள் கட்டாயம் சீட் பெல்ட் அணிந்திருக்க வேண்டும்.

# பன்னிரண்டு வயதிற்கு மேல் தான் யாரும் முன் இருக்கையில் அமர்ந்து போகலாம். 

இன்னும் வரும்....

டிஸ்கி: ஞாயிறுக்குள் வீடுதிரும்பலில் இவ்வார புதுப்பட விமர்சனங்கள் 1 or 2 வெளியாகலாம் !