வெட்கி தலைகுனிய வேண்டும் தென்னக ரயில்வே!

பெங்களூரில் இருந்து சென்னைக்கு குடும்பத்துடன் ரயிலில் வரும்போது ரயிலில் நிகழ்ந்த இந்த சம்பவம் பெரும் மனக்கசப்பை தந்தது.
அதனை இங்கு பகிர்கிறேன். முதலில் இப்பதிவுக்கு தலைப்பு " ஆண்மையற்ற தென்னக ரயில்வே" என்று தான் வைக்க நினைத்தேன். அவ்வளவு மோசமாய் போக வேண்டாமென்று சற்று மிதமாய் வைத்ததே இத்தலைப்பு !

ஆகஸ்ட் 22-  புதன் மதியம் மூன்று மணிக்கு பெங்களூரில் ஏறும்போது எல்லாம் நன்றாக தான் இருந்தது. டிக்கெட் செக்கர் வந்து விட்டு போன பின், பெங்களூர் தாண்டி முதல் ஸ்டேஷன் வந்ததுமே மிக பெரும் கூட்டம் உள்ளே வந்து விட்டது. மூன்று பேர் அமரும் இடத்தில் நம்மை நகர சொல்லி நாளாம் ஆள் உட்கார்ந்து கொள்ள, நம் கால் வைக்கும் இடத்திலும் ஆள்கள் நிற்க, வழி முழுதும் மனிதர்களால் கம்பார்ட்மென்ட் நிரம்பி வழிந்தது.

இதுக்கு பேரு ரிசர்வேஷன் கம்பார்ட்மென்ட்டாம் !

 "ரிசர்வேஷன் கம்பார்ட்மேன்ட்டில் எப்படி இந்த மாதிரி நடக்கிறது?" என மனைவி கேட்க, " கொஞ்ச நேரம் இரு; டிக்கெட் செக்கர் வந்தால் எல்லாரையும் துரத்தி விடுவார் என்றேன் நம்பிக்கையாய்.

ஆங்காங்கு சில சண்டைகள் வெடித்து கொண்டிருந்தது. சிலர் ரிசர்வ் செய்யாமல் உட்கார, அங்கு உட்கார்ந்தவர்கள் எதிர்க்க, சண்டைகள் அரங்கேறியது.
சற்று நேரத்தில் எதுவோ ஒன்று என் மண்டையை ஓங்கி தாக்கியது. முன்னே இருப்பவர் மீது போய் விழுந்தேன். தலைக்கு மேலே லக்கேஜ் வைக்கும் இடத்தில் ஒருவர் செம வெயிட்டான டிரில்லிங் மெஷின் வைக்க, அது கீழே விழுந்தது. என் அருகே நின்றவர் அதை நல்ல வேளையாய் பிடித்து விட்டார். பிடித்தும் அது என் மீது லேசாய் பட்டு எதிரே போய் மோதினேன். அவர் பிடிக்கா விட்டால், டிரில்லிங் மெஷின் முழு வெயிட்டும் தலையில் அடித்து "சேது" நிலைக்கு ஆளாகியிருப்பேன் !

லைட் லக்கேஜ் மட்டும் என்று போட்டும் கூட, மேலே டிரில்லிங் மெஷின் போன்றவை வைப்பவர்களை என்ன சொல்வது? ஒண்ணும் சொல்ல முடியாமல் தான் அமர்ந்திருந்தேன்.

டிக்கெட் செக்கர் மீண்டும் ஒரு முறை வந்து, சீட்டில் அமர்ந்தவர்களில் புதிதாய் ஏறியவர்களை மட்டும் டிக்கெட் கேட்டு விட்டு, நிற்பவர்களை ஏதும் கேளாமல் சென்று விட்டார் !!

நேரம் போக போக என் குடும்பத்தினர் பாத் ரூம் போக முடியாமல் சிரமப்பட்டனர். ஒரு வழியாய் அவர்கள் எழுந்து கூட்டத்தை விலக்கி கொண்டு செல்ல முயல, வழியில் மட்டுமல்ல டாய்லட் வாசலில் ஆண்கள் முழுக்க நின்று கொண்டிருந்தனர். செல்ல முடியாமல் சிரமப்பட்டு நின்று விட்டனர்.

டாய்லட்  போக வழி விடாமல் நிற்கிறார்கள்

அந்த நேரத்தில் மீண்டும் டிக்கெட் செக்கர் வர, அவரிடம் இதனை சொல்ல, டாய்லட் செல்ல வழி விடுமாறு பாத்ரூம் வாசலில் நின்றவர்களிடம் கெஞ்சினார் அவர் !

என் கோபம் இப்போது தான் எட்டி பார்க்க ஆரம்பித்தது. " சார் கம்பிலேயின்ட் ரிஜிஸ்தர் இருக்கா? ரிசர்வேஷன் கம்பார்ட்மேன்ட்டில் இவ்ளோ கூட்டம் நிக்குறாங்களே. அது பற்றி எழுதணும்" என்றேன். "அதுக்கு நீங்க சென்ட்ரல் ரயில்வே ஸ்டேஷன் தான் போகணும்" என்றார் அவர். " சார் ரயிலில் எனக்கு ஒரு பிரச்சனை என்றால் நீங்க தான் சரி பண்ணனும். எப்படி இவ்ளோ பேரை அலோ பண்றீங்க? இவங்க எப்படி ரிசர்வேஷன் பெட்டியில் ஏறலாம்? " என்று கேட்க, " இவ்ளோ பேரை நான் எப்படி சார் அனுப்ப முடியும்? நீங்க வேண்ணா செயினை பிடிச்சு இழுங்க. ரயில் நின்னா போலிஸ் வரும். அவங்க வேண்ணா இவங்களை இறக்கி விடலாம் " என்றார்.

வாக்கு வாதம் சற்று வளர்ந்து நான் செயினை பிடித்து இழக்க போக, அங்கு நின்றிருந்த கூட்டம் " இழுக்காதே; இழுக்காதே" என்று கத்தியது. செயினை பிடித்து நான் முழுசாய் தொங்கியும் ரயில் நிற்கலை. டிக்கெட் செக்கர் கூலாக " அது வேலை செய்யாது " என்றார். " பாதிக்கு மேலே செயின் இழுத்தா நிக்காது ; எல்லாம் ரிப்பேர் " என்றார்.

எனக்கு எதிரே உள்ள ஒரு பெரியவரும் ஒரு கைக்குழந்தை வைத்தவரும் தங்கள் கஷ்டத்தை டிக்கெட் செக்கரிடம் சொல்ல துவங்கினர் :

கை குழந்தையுடன் ரிசர்வ்ட் டிக்கெட் இருந்தும் வாசலில் கூட்டம் வழி விடாமல்  கடைசி நொடியில் ஏறியவர்

இருவரும் காட்பாடியில் ஏறும்போது உறுதி செய்த டிக்கெட் கையில் இருந்தும் வாசலில் நின்ற கூட்டம் அவர்களை உள்ளேயே விட வில்லையாம். கைக்குழந்தையுடன் இருந்தவர்கள் கெஞ்சி கூத்தாடி டிக்கெட் காட்டி அப்புறம் உள்ளே வந்துள்ளனர்.

இது தினமும் இந்த வழியில் நடக்கும் நிகழ்வு என்றும் வார இறுதியில் இன்னும் மோசம் என்றும் சொன்னார் பெரியவர். டிக்கெட் செக்கரும் அவரை ஆமோதித்து "ஆமாங்க. தினம் இது தான் பிரச்சனை. அவங்க கிட்டே நான் டிக்கெட்டே கேட்க முடியாது. இங்கே நிக்குறவங்களில் பாதி பேர் கிட்டே டிக்கெட் இருக்காது. இது எங்க ஆபிசில் மேலே வரை எல்லாருக்கும் தெரியும்; யாரும் எதுவும் செய்வதில்லை. என்ன பண்ண சொல்றீங்க?"" என்றார்.

"கூட்டம் ஏகமா நிக்குறதால் அவங்க மிதிச்சு மிதிச்சு என் வெள்ளை பேன்ட் எல்லாம் அழுக்காயிடுது..." என்று நாங்கள் பேசும்போது பலமுறை சொல்லி விட்டார். (இது தான் கவலை அவருக்கு !)

நிற்க தென்னக ரயில்வேக்கு சில கேள்விகள்:

1. எப்படி ரிசர்வேஷன் பெட்டியில் ஆயிரக்கணக்கில் கூட்டத்தை அனுமதிக்கிறீர்கள்? இது ரிசர்வ் செய்து வருவோரை எந்த அளவு பாதிக்கிறது என உணர்ந்துள்ளீர்களா? ரிசர்வ் செய்து வர காரணமே ஒழுங்கான சீட்டுகள் கிடைக்கும். நன்கு அமரலாம். கை காலை நீட்டலாம் என்று தானே? இப்படி மூன்று பேர் அமரும் இடத்தில் நாலாவதாய் ஒருவர் அமர்வதும், காலை நீட்ட முடியாமல் அங்கு ஆள் நிற்பதும் என்ன கொடுமை ! உடலை முழுதாய் சீட்டில் வைக்க முடிய வில்லை. சிறிதும் நகர முடியவில்லை. ஐந்து மணி நேரத்துக்கு மேல் இப்படி உட்கார வைப்பது தான் ரிசர்வ் செய்து போவருக்கு நீங்கள் தரும் பரிசா?

ரிசர்வ் செய்து வருவோரின்  உணர்வுகளுக்கும் சிரமங்களுக்கும் உங்கள் பதில் என்ன?

2. ஒரு ரயிலில் அன் ரிசர்வ்ட் பெட்டிகள் இரண்டு அல்லது மூன்று தான் இருக்கு. அதற்கு தகுந்த மாதிரி டிக்கெட் தரலாமே? எதனால் இப்படி அதிக டிக்கெட் தரணும்?

3. இந்த தடத்தில் மிக அதிக கூட்டம் வருகிறது என்றால் நிறைய ரயில்கள் விடலாமே?

4. இங்குள்ளோரில் பாதி பேரிடம் டிக்கெட்டே இருக்காது என்கிறார் டிக்கெட்செக்கர். அரசுக்கு இது பெரும் வருவாய் இழப்பு இல்லையா? இதை தடுக்க அரசு என்ன நடவடிக்கை எடுக்கிறது? கூட்டம் இல்லாத போது சாதா டிக்கெட் எடுத்து விட்டு ஏறினால், ரிசர்வேஷன் கோச் என்று அதிக பணம் வாங்கும் ரயில்வே, இந்த விஷயத்தில் இப்படி தூங்கி வழிவது ஏன்?  ரிசர்வ் கம்பார்ட்மென்டில் இத்தனை பேர் ஏறுவது சட்டப்படி தவறு. இதனை எப்படி தெரிந்தே அனுமதிக்கிறீர்கள்? இனி இந்த ரயிலில் ரிசர்வும் செய்யாமல், டிக்கெட்டும் எடுக்காமல் போகலாம் என பலரையும் எண்ண வைக்கிறீர்களே ? இது சரியா?

5. பொது மக்களுக்கு பிரச்சனை என்றாலோ, குறைகள் என்றாலோ அதை பதிவு செய்ய கம்பிலேயின்ட் ரெஜிஸ்தர் ரயிலில் வைக்க வேண்டாமா?

6. பயணிகளின் கஷ்டங்கள் பற்றி துளியும் கவலைப்படாமல் தன் வெள்ளை பேன்ட் அழுக்காவது பற்றி மட்டுமே கவலைப்படும் டிக்கெட் செக்கர்களை எங்கிருந்து பிடிக்கிறீர்கள்? எனக்கு அவர் தென்னக ரயில்வேயின் மனோபாவத்தை மிக சரியாக பிரதிபலிப்பவராக தெரிந்தார். மற்றவர்கள் எக்கேடு கெட்டு போனால் என்ன? என் பேன்ட் அழுக்காக கூடாது என்று நினைக்கும் இவரும், ஒவ்வொரு நாளும் இப்படி நடப்பது தெரிந்தும் பேசாமல் இருக்கும் தென்னக ரயில்வேயும் ஒன்று தான். இருவருக்கும் எந்த வித்யாசமும் இல்லை.

7. ரயிலை நிறுத்த உள்ள செயின்கள் வேலை செய்யவே செய்யாதா? அப்புறம் எதுக்கு அவற்றை வைத்துள்ளீர்கள்? ஒரு எமெர்ஜென்சி என்றால் எப்படி தான் ரயிலை நிறுத்துவது? Safety norms இப்படி காற்றில் பறக்கிறதே?

8. என் தலை மீது விழுந்த டிரில்லிங் மெஷின் அதிகப்படியான கூட்டத்தால் தான் மேலே வைத்தனர். இல்லாவிடில் சீட்டின் கீழ் வைத்திருப்பர். அதுவும் இப்படி நின்று கொண்டு வந்த கூட்டத்தில் ஒருவர் தான். இப்படி நடக்கும் விபத்துகளுக்கு தென்னக ரயில்வேயின் பதில் என்ன?

ஒவ்வொருவருக்கும் தான் செய்யும் வேலை குறித்த பெருமிதம் கலந்த கர்வம் இருக்கும். தன் வேலை குறித்து பிறர் குறை சொல்ல கூடாது என்ற எண்ணம் இருக்கும். தென்னக ரயில்வேக்கு அது இருக்கிறதா?  இருந்தால் இந்த விஷயத்தை முதலில் சரி செய்யட்டும் !

டிஸ்கி:  1. இந்த பதிவு தென்னக ரயில்வே பொது மேலாளருக்கு( General Manager ) விரைவில் அனுப்பி வைக்கப்படும் ! அவர் நடவடிக்கை எடுக்கா விடில் ரயில்வே அமைச்சருக்கும் பின் பொது நல வழக்கு தொடரவும் யோசிக்கப்படும் !

2. இந்த விஷயம் நடந்து பத்து நாள் கழித்து எழுதிய பதிவு இது. எனவே கோபம் குறைவாக தான் வெளிப்பட்டுள்ளது !